کد مطلب:315127 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:205
خدا را قسم دادیم به طفل شیرخواره
سید محمد صالح مهدی ضیاءالدین چنین نقل می نماید:
اواخر رمضان سال 1424 هجری بود، من در صحن حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام بودم، پیش از اذان صبح بود، پیرمردی از زایرین ایرانی را دیدم كه آثار ورع، صلاح و پایداری در او نمودار بود. او در سجاده ی نماز خود نشسته بود و منتظر نماز جماعت بود. در این اثنا مردی از هم كاروانیان او آمد كه دست پسربچه ی فلجی را گرفته بود، و از خادمان حرم مطهر خواهش كرد كه از آب علقمه - آبی كه در كنار قبر حضرت عباس علیه السلام است - برای فرزندش بیاورند، وقتی آب آوردند و آن طفل از آن آب نوشید، او به صف نمازگزاران رفت.
[ صفحه 355]
بعد از پایان نماز، آن پیرمرد بر فراز منبر رفت و سخن از واقعه ی كربلا به میان آورد و مجلس را ختم به مصیبت طفل شیرخواره نمود.
پدر پسربچه فلج، برای فرزندش التماس دعا كرد.
آن پیرمرد هم چنان كه بر فراز منبر بود، بچه را بر دست گرفت و او را بلند نمود و از حضرت عباس علیه السلام طلب شفا نمود، و خدا را به حق طفل شیرخواره امام حسین علیه السلام قسم داد.
لحظاتی چند نگذشت كه آن پسربچه - كه مانند چوب خشكیده بود - حركت نمود. آرام آرام پایش را حركت داد. تا جایی كه به طور كلی شفا گرفت. مردم از این بركات خوشحالی كردند و می خندیدند و برای تبرك لباس های او را می ربودند.
سید كاظم، مؤذن حضرت عباس علیه السلام او را از دست آنها نجات داد و به خارج صحن انتقال داد.
اواخر رمضان سال 1424 هجری بود، من در صحن حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام بودم، پیش از اذان صبح بود، پیرمردی از زایرین ایرانی را دیدم كه آثار ورع، صلاح و پایداری در او نمودار بود. او در سجاده ی نماز خود نشسته بود و منتظر نماز جماعت بود. در این اثنا مردی از هم كاروانیان او آمد كه دست پسربچه ی فلجی را گرفته بود، و از خادمان حرم مطهر خواهش كرد كه از آب علقمه - آبی كه در كنار قبر حضرت عباس علیه السلام است - برای فرزندش بیاورند، وقتی آب آوردند و آن طفل از آن آب نوشید، او به صف نمازگزاران رفت.
[ صفحه 355]
بعد از پایان نماز، آن پیرمرد بر فراز منبر رفت و سخن از واقعه ی كربلا به میان آورد و مجلس را ختم به مصیبت طفل شیرخواره نمود.
پدر پسربچه فلج، برای فرزندش التماس دعا كرد.
آن پیرمرد هم چنان كه بر فراز منبر بود، بچه را بر دست گرفت و او را بلند نمود و از حضرت عباس علیه السلام طلب شفا نمود، و خدا را به حق طفل شیرخواره امام حسین علیه السلام قسم داد.
لحظاتی چند نگذشت كه آن پسربچه - كه مانند چوب خشكیده بود - حركت نمود. آرام آرام پایش را حركت داد. تا جایی كه به طور كلی شفا گرفت. مردم از این بركات خوشحالی كردند و می خندیدند و برای تبرك لباس های او را می ربودند.
سید كاظم، مؤذن حضرت عباس علیه السلام او را از دست آنها نجات داد و به خارج صحن انتقال داد.